اکثر بازی‌های نه‌چندان خلاقانه‌ای که می‌خواهند تنها با استفاده از نام و تصویر شخصیت‌های معروف و قدیمی فیلم‌ها، سریال‌ها و در این موردِ به خصوص، کارتون‌های محبوب، تبدیل به نسخه‌ی دیگری از بسیاری بازی‌های مشابه بشوند و مخصوصا در پلتفرم موبایل، به سوددهی‌های تکرارشده‌ای از خریدهای درون برنامه‌ای برسند، صرفا موفق به تیک زدن برخی استانداردها می‌شوند و پای‌شان را از این حد، فراتر نمی‌گذارند. Looney Tunes World of Mayhem هم که برای گوشی‌ها و تبلت‌های مبتنی بر سیستم عامل اندروید و آیفون‌ها و آیپدها منتشر شده است، به سادگی پس از مدتی نه‌چندان طولانی، به شما اثبات می‌کند که قرار است یکی از همین محصولات باشد. چون حتی مکانیزم گیم‌پلی‌اش را هم به گونه‌ای شکل می‌دهد که همیشه با وجود یک راهنما، بازیکن بتواند بدون هیچ‌گونه تلاشی و صرفا با زدن برخی دکمه‌ها، پیشرفت‌های مورد نظرش را کسب کند و اگر هم زمانی از راه رسید که دیگر دکمه‌ای برای زدن معرفی نشده بود، احتمالا او وظیفه‌ای به جز صبر کردن برای گذشتن زمانی مشخص در بازی یا به سرانجام رساندن یک پرداخت درون برنامه‌ای برای رسیدنِ سریع‌تر به خواسته‌اش، نداشته باشد.

گیم‌پلی Looney Tunes World of Mayhem، بر پایه‌ی به دست آوردن امتیازات بیشتر، انجام اهداف روزانه برای کسب منابع، ساخت شهر دل‌خواه‌تان و صد البته به سرانجام رساندن مبارزاتی با هوش مصنوعی یا دیگر بازیکنان به صورت آنلاین، پیش می‌رود. در این بین موارد دیگری مانند امتحان کردن شانس‌تان برای به دست آوردن جوایز یا تعامل با برخی عناصر حاضر در بازی برای آزاد کردن گنج‌ها یا شخصیت‌های بیشتر نیز هستند که تمامی‌شان، نهایتا حکم پرکننده‌ی لحظات خالی مابین تجربه‌ی بخش‌های اصلی را پیدا می‌کنند.

بازی از نظر طراحی مراحل، دارای ضعف آزاردهنده‌ای نیست اما به هیچ عنوان نکته‌ی مثبت و تحسین‌برانگیزی را هم یدک نمی‌کشد. مبارزات بسیار ساده‌ی بازیکن با هوش مصنوعی حتی در صورت سخت‌تر شدن با جلو رفتن مخاطب، هرگز کاملا مبتنی بر استراتژی یا روش‌های مبارزاتی شما پیش‌روی نمی‌کنند و بیشتر روی شخصیت‌هایی که با وقت صرف کردن یا پرداخت مبالغ اضافه در بازی آزاد کرده‌اید، سوار می‌شوند. به این معنی که اگر کاراکترهای بیشتر و قدرت‌های بالاتری را برای آن‌ها آزاد کرده باشید، به سادگی می‌توانید با فشردن تقریبا آزمون‌وخطامحور دکمه‌های حمله و دفاع در هنگام مبارزه با هوش مصنوعی بازی پیروز شوید و اگر هم این‌طور نباشد، یا اصلا بازی اجازه‌ی وارد شدن به مبارزه را صادر نمی‌کند یا در صورت وارد کردن‌تان به آن، راه بسیار دشواری برای پیروزی مقابل‌تان می‌گذارد. بدتر از همه آن که در نحوه‌ی مبارزه‌ی دشمنان‌تان در هر مرحله هم مشخصا شانس می‌تواند عنصر پررنگی محسوب شود و نتیجتا دو مبارزه‌ی یکسان با دشمنانی مشخص، پتانسیل تبدیل شدن به مراحلی با درجه‌ی سختی متفاوت را دارند. نتیجه‌ی تک به تک این‌ها هم می‌شود آن که بازی ابدا گیم‌پلی چالش‌برانگیزی را ارائه نکند و صرفا در اکثر زمان‌ها، تبدیل به یک سرگرمی پیش پا افتاده برای پر کردن اوقات کاملا بی‌استفاده‌ی بزرگ‌سالان و صد البته بخشی از روزمرگی‌های کودکان کم سن‌وسال شود. البته خوش‌بختانه به سبب فکرشده جلوه کردن سیستم تعامل بازی با گیمر که هرگز او را گمراه یا اذیت نخواهد کرد، چالش‌برانگیز نبودن Looney Tunes World of Mayhem و پیش پا افتاده و تقلیدشده بودن گیم‌پلی آن، احتمالا باید به عنوان تنها نکات منفی اصلی‌اش در تمامی بخش‌ها، معرفی شوند.

Looney Tunes World of Mayhem با آن که به طرزی انکارناپذیر بازیکن را به سمت‌وسوی خریدهای درون برنامه‌ای می‌کشاند، اما در تمامی قسمت‌هایش بر محوریت مطلق آن‌ها هم نیست و اگر بخواهید بدون عجله و به شکل رایگان مراحلش را پشت سر بگذارید، ناامیدتان نخواهد کرد. همچنین گرافیک قابل قبول بازی حتی بر روی تبلت‌ها و موبایل‌های باکیفیتِ متعلق به چهار یا پنج سال قبل، به همراه طراحی چشم‌نواز نقشه، آیکون‌ها و صد البته شخصیت‌های محبوب و دوست‌داشتنی موجود در آن، جزو اصلی‌ترین نقاط قوتش به شمار می‌آیند. چیزی که باعث می‌شود گشت‌وگذار در بخش‌بخش اثر، به سبب رنگ‌آمیزی و طراحی عالی منوها و صد البته جذاب ظاهر شدن موسیقی‌ها و همه‌ی صداگذاری‌های دیگرش، برای مخاطبانِ هدف خسته‌کننده نشود و حس‌وحال نوستالژی‌گونه‌ی خوبی را هم تحویل آن‌هایی که با باگزبانی، ماروین مریخی و دیگر شخصیت‌های محبوب کارتون‌های کمپانی برادران وارنر خاطره دارند، بدهد.

وجود شخصیت‌های پرتعداد و محبوب و امکان آزادسازی آن‌ها با پشت سر گذاشتن مراحل بیشتر و بیشتر، در ترکیب با تک‌تک آپگریدهایی که می‌توانید روی آن‌ها انجام دهید و قابلیت‌های به خصوصی که می‌توانید تقدیم‌شان کنید، Looney Tunes World of Mayhem را در قالب یک بازی موبایل، تبدیل به محصولی می‌کند که علاقه‌مند به وقت گذاشتن کافی روی آن در اوقات خالی‌تان باشید. مخصوصا با توجه به آن که هرکدام از شخصیت‌ها، سلاح‌ها و نحوه‌های حمله و دفاع مخصوص به خودشان را یدک می‌کشند و حضور بعضی‌شان می‌تواند به نبردهای‌تان حس و حال بهتری ببخشد. موردی که در همراهی با زمانی که می‌توان روی ساخت شهر و زیباتر کردن بخش‌های گوناگون آن گذاشت، مدت‌زمان گیم‌پلی مفید بازی را برای طرفداران این سبک، به عدد معقولی می‌رساند.

البته متاسفانه مشکلات فنی و روان نبودن بازی حتی بر روی برخی از به‌روزترین گوشی‌ها و تبلت‌های بازار، کاری می‌کند که حتی در صورت کنار آمدن با تمامی ضعف‌های دیگر آن، نتوانید حداقل تا زمان از راه رسیدن احتمالی برخی آپدیت‌های بهبودبخش، از Looney Tunes World of Mayhem لذت کامل را ببرید. در این بین، نباید فراموش کرد که طبیعتا ساخته‌ی مورد بحث در محصولات جدیدتر دنیای تکنولوژی با مشکلات کم‌تری روبه‌رو می‌شود اما واقعیت آن است که در اکثر قریب به اتفاق آن‌ها نیز، از لودینگ‌های بعضا طولانی، مکث‌های موقتی قابل لمس و حتی کراش‌هایی که شما را به بیرون از بازی می‌اندازند، رنج می‌برد. مواردی که در نوع خودشان پتانسیل خسته کردن مخاطب از تجربه‌ی محصول مخصوصا در صورت از بین رفتن اندکی از دستاوردهای‌تان به خاطر یکی از بیرون افتادن‌ها را دارند.

به سبب شلوغ بودن انکارناپذیر محیط‌ها و منوهای Looney Tunes World of Mayhem، تقریبا زمان زیادی لازم است تا بازیکن بدون احتیاج به راهنما، بر روی تمامی اجزای حاضر در آن تسلط پیدا کند. طوری که حداقل در ساعات اولیه، همه‌چیز این‌گونه به نظر می‌آید که انگار سازندگان بازی، بیش از اندازه آن را پیچیده کرده‌اند و شدت حضور راهنماها هم به قدری زیاد جلوه می‌کند که گویا عملا گیمر در بسیاری دقایق، صرفا موظف به فشردن دکمه‌ای است که بازی از او می‌خواهد. هرچند که خوش‌بختانه این نقص، بعد از اندکی جلو رفتن‌تان در بازی و آزاد شدن مناسب و دوره‌ای برخی قابلیت‌ها، برطرف می‌شود و تعامل مخاطب با Looney Tunes World of Mayhem را هوشمندانه‌تر از قبل، نشان می‌دهد.

مثل هر بازی دیگری که بخشی از هسته‌ی گیم‌پلی آن بر روی مبارزاتش بنا شده باشد، ساخته‌ی استودیوی اسکوپلی هم برای تبدیل شدن به تجربه‌ای لایق دریافت توجهات جامعه‌ی هدفش، باید به ساخت و بهره‌برداری از محیط‌هایی با طراحی‌های جذاب و گوناگون که نبردها در آن‌ها جریان می‌یابند، توجه می‌کرد. کاری که خوش‌بختانه سازندگان به خوبی از پس انجام دادنش برآمده‌اند و نتیجه‌اش هم چیزی نیست جز این که وقتی پای‌تان را به زمین‌های مبارزه‌ی بازی می‌گذارید، به سختی می‌توانید از تنوع بالای آن‌ها و جلوه‌ی بصری‌شان لذت نبرید. این موضوع مخصوصا در جذاب‌ترین بخش بازی یعنی نبردهای آنلاین، با استفاده از قلقلک دادن حس نوستالژی مخاطب به کمک بازآفرینی برخی از لوکیشن‌های معروف در عصر طلایی انیمیشن‌های آمریکایی، شدیدا توجه‌تان را به خودش جلب می‌کند. نبردهای آنلاینی با دیگر بازیکنان که برخلاف مبارزات با هوش مصنوعی، نتایج‌شان وابستگی زیادی به توانایی‌ها و هوشمندی‌تان در چیدن تیم و استفاده از قدرت شخصیت‌هایی که انتخاب‌شان کرده‌اید، دارند. البته نه در حد و اندازه‌ای که بتوان تاثیر بهره‌برداری‌های مستقیم و غیرمستقیم بازیکن از خریدهای درون‌برنامه‌ای را در مبارزات این بخش هم فراموش کرد.

بازی موبایل Looney Tunes World of Mayhem، از همان ثانیه‌های آغازین ثابت می‌کند که نه می‌خواهد هرگز تبدیل به محصول حوصله‌سربری شود و نه هرگز قصد برداشتن قدم‌های بلندی را داشته است. چون یکی از آن بازی‌هایی به حساب می‌آید که با شناخت تجربه‌کنندگان‌شان، ترکیب برخی از فرمول‌های اثبات‌شده در بازار موبایل و صد البته استفاده‌ی جذب‌کننده از کاراکترها و دنیاهایی شناخته‌شده، می‌خواهند به سرگرمی‌هایی گذرا و سطحی تبدیل شوند. حالا این که شما اهل تجربه کردن گیم‌پلی خالی از چالش آن‌ها در اکثر اوقات باشید یا نخواهید حتی در دقایق کاملا خالی‌تان از تجربه‌شان لذت‌های کوتاه و ساده‌ای ببرید، دیگر مبتنی بر سلیقه و نگاهی است که خودتان دارید. ولی یقینا به جز کودکان کم سن‌وسال، هرگز نمی‌توانید گروهی از بازیکنان را بیابید که بخواهید Looney Tunes World of Mayhem را به عنوان اثری الزاما لایق تجربه شدن، به آن‌ها معرفی کنید. راستی، به سبب شلوغی بسیار بالای تمامی صفحات حاضر در دنیای ساخته‌شده توسط استودیو اسکوپلی و بامزه و جذاب بودن انیمیشن‌های آن، در صورتی که میل به تجربه‌ی محصول مورد بحث داشته باشید، احتمالا با بازی کردنش روی تبلت‌ها یا حتی گوشی‌هایی با صفحات بزرگ‌تر، به شکلی قابل لمس، بیش از پیش سرگرم می‌شوید.