سبک فانتزی بخشی عظیم از آثار جهان سرگرمی را به‌خود اختصاص داده است. ادبیات فانتزی، فیلم‌های فانتزی، بازی‌های فانتزی و محصولات بیشتر، این روزها و شاید بهتر است بگوییم، این سال‌ها توانسته‌اند قسمت عظیمی از آثار مدیوم‌های سرگرمی را به‌خود اختصاص بدهند و هواداران زیادی هم پیدا کنند. فانتزی‌های حماسی، فانتزی‌های عاشقانه‌، فانتزی‌های جادویی، فانتزی‌های اهریمنی، فانتزی‌های تاریخی،‌ فانتزی‌های علمی و موارد بیشتر، از زیر شاخه‌های آثار این سبک هستند و توانسته‌اند زمینه‌ساز خلق کارهایی بسیار عظیم و پرطرفدار شوند؛ از هری پاترهای جی.کی.رولینگ، ارباب حلقه‌های تالکین و نغمه‌ی آتش و یخ جرج.آر.آر.مارتین گرفته تا اودیسه‌های فضایی آرتور.سی.کلارک و بیشتر، آثار بسیار بزرگ و با اهمیتی در شاخه‌ی فانتزی پدید آمده‌اند که هواداران بسیار زیادی پیدا کرده‌اند، قسمتی بزرگ از پایه‌های فرهنگ عامه (پاپ-کالچر) را پی‌ریزی کرده‌اند و  اگر یک روز به‌خیابان بروید و از مردم درباره‌ی این داستان‌ها بپرسید، بدون شک دست‌ خالی به خانه برنخواهید گشت! ژانر فانتزی سالیان سال است که راه خود را در مدیوم گیم پیدا کرده و طی سالیان اخیر، بازی‌های فانتزی باکیفیتی در دسترس گیمرها قرار گرفته است که از میان آن‌ها، می‌توانیم سری سولز، ویچر و الدراسکرولز را به‌عنوان برترین‌ها نام ببریم. به‌تازگی یک بازی فانتزی نیمه‌مستقل جدید در دسترس دارندگان پلی‌استیشن 4 قرار گرفته که نامش این بازی Concrete Genie است.

کانکریت جینی از آن بازی‌های نیمه‌مستقل و کوچک سونی است که به‌صورت انحصاری برای پلی‌استیشن 4 منتشر شده است. این بازی در جریان رویداد هفته‌ی بازی‌های پاریس (Paris Games Week) به‌بازیکنان معرفی شد و تا همین هفته‌های اخیر که عرضه‌ شد، مراحل ساخت خود را در استودیو Pixelopus طی کرد و قسمتی کوچک از رویدادهای مختلف سونی را هم به‌خود اختصاص داد. کانکریت جینی ماجرای دیرینه و تقابل کهن نیروهای تاریکی و روشنایی را در قالب یک فانتزی نوجوانانه به‌گیمرها تقدیم و تمامی مکانیک‌های شدیدا سرگرم‌کننده و جذاب گیم‌پلی خود را هم روی همین فرم روایی، بنا می‌کند. شاید کانکریت جینی در نگاه اول یک بازی کودکانه و معمولی به‌نظر برسد اما، این اثر با پیروی خیلی خوب از استانداردهای ژانر ماجرایی و سرگرم کردن گیمر در تمامی لحظات با روش‌های خاص و خلاقانه‌‌ای که دارد، برآیند کیفی خوبی ارائه می‌کند. اگر می‌خواهید بدانید که این بازی چطور در دسته‌ی آثار انحصاری خوب و باکیفیت پلی‌استیشن 4 قرار می‌گیرد و چرا در ارائه‌ی یک تجربه‌ی تماما سرگرم‌کننده موفق است، همراه بررسی ایکس باکس سنتر باشید:

ابتدا از داستان بازی شروع کنیم. همان‌طور که پیش‌تر هم ذکر شد، بازی کانکریت جینی (Concrete Genie) روایت مبارزه‌ی نیروهای تاریکی و روشنایی را تقدیم بازیکنان می‌کند. ماجراهای بازی در شهری به‌نام دنسکا (Denska) جریان دارد. شهری که حالا خالی از سکنه شده و چند بچه فقط در آن زندگی ‌می‌کنند و در سروکله‌ی همدیگر می‌زنند! در جهان کانکریت جینی، افسردگی‌ها و ناراحتی‌های حاصل از هجوم تکنولوژی، سوخت‌های فسیلی مثل نفت، روزمرگی، مصرف‌گرایی و مواردی از این دست، تحت شرایطی به‌خصوص به‌شکل فیزیکی در‌آمده‌اند و در قامت نیروهای تاریکی به‌جان شهر و ساکنانش افتاده‌اند. به‌همین دلیل، بخش عظیمی از ساکنان دنسکا با ترک خانه و شهر خود، دنسکا را رسما به‌یک ماتم‌کده تبدیل و شرایط جولان دادن نیروهای تاریکی در این شهر را فراهم می‌کنند. قهرمان داستان اما یکی از بچه‌های ساکن دنسکا با نام اَش (Ash) است. اِش پسری نقاش و منزوی است که همین انزوا و پرداختن او به‌نقاشی، باعث شده تا دیگر کودکان شهر او را مسخره کنند و دست‌ش بیندازند!‌ در جریان یکی از همین کش‌مکش‌های اش و دیگر کودکان شهر، گذر او به‌یک فانوس دریایی می‌افتد. در این فانوس دریایی، نیرویی جادویی وجود دارد که یکی از نقاشی‌های اش با نام لونا (Luna) را زنده می‌کند. لونا با بهره‌گرفتن از نیروی جادویی فانوس دریایی شهر دنسکا، قلموی نقاشی اش را به‌یک قلموی جادویی بزرگ تبدیل می‌کند و همراه‌با اش، تصمیم می‌گیرند که با تکیه به‌جادوی نقاشی‌ و رنگ‌ها، نیروهای تاریکی را یک‌بار برای همیشه از بین ببرند.

مطلبی که خواندیم، پیرنگ ماجراهای حدودا ۸ـ۹ ساعته‌ی بازی است. بازی قرار نیست یک داستان به‌شدت پیچیده را روایت کند و در تعریف کردن همین داستان ساده‌ای که دارد، به‌بهترین شکل عمل می‌کند و با بالا‌پایین‌شدن‌ها و قافل‌گیری‌هایی که روایت داستانی بازی دارد، مخاطب تا آخرین لحظه بازی را دنبال خواهد کرد تا از سرنوشت اش و شهر دنسکا مطلع شود. شخصیت‌پردازی تمامی کاراکترهای حاضر در داستان بازی نیز به‌خوبی انجام می‌گیرد و برخلاف ساعات ابتدایی که فکر می‌کردم سایر کودکان حاضر در بازی فقط برای ایفای تیپ «بچه‌های پررو و اذیت‌کن قهرمان داستان» در داستان حضور دارند، اما با پیشرفت داستان متوجه قضاوت اشتباه خود شدم.

با وجود اینکه برخی از کاراکترها می‌توانستند پرداخت بهتری داشته باشند، باید گفت که بخش داستانی بازی واقعا خوب، استاندارد و جذاب به‌بازیکنان ارائه می‌شود و همراه پیچش‌ها و موارد پرکششی که دارد، بازیکنان را تا آخرین لحظه با خودش همراه می‌‎کند. گیم‌‌پلی کانکریت جینی به‌شدت جذاب، خلاقانه، سرگرم‌کننده و اعتیادآور است. بازی از همان ابتدا، سیستم‌های نقاشی کشیدن و استفاده از قلموی اش را به‌شما آموزش می‌دهد و پس از جادویی شدن قلموی اش، در‌های جهان به‌شدت سرگرم‌کننده‌ی بازی به‌روی شما باز خواهد شد. همان‌طور که در بررسی داستان بازی هم خواندیم، در کانکریت جینی باید همراه‌با اش، تمامی سیاهی‌ها و تیرگی‌های شهر دنسکا را پاک کنیم و نیروهای تاریکی را از آن پس بزنیم. برای عملی کردن این مهم، باید روی دیوارهای شهر نقاشی کشید تا نیروهای تاریک از آن خارج شوند. در سراسر شهر بندری دنسکا ریسمان‌های نورانی (Strand) وجود دارند که چراغ‌های‌شان به‌دلیل هجوم نیروهای تاریکی خاموش شده است. شما باید با روشن کردن چراغ‌های این مناطق با استفاده از قلموی جادویی که دارید، دوباره نور را به‌قلب شهر بازگردانید. این چراغ‌ها با نقاشی کردن‌های شما روشن می‌شوند. تقریبا تمامی دیوارهای شهر دنسکا، فضای نقاشی کردن شما است و به‌نوعی می‌توان گفت که دنسکا یک شهربازی بزرگ برای بازیکنان کانکریت جینی خواهد بود چرا که در هر لحظه که بخواهند، می‌توانند قلموی خود را در دست گرفته و روی دیوارهای شهر نقاشی بکشند.

نکته‌ی اصلی که مکانیک نقاشی بازی را به‌شدت جذاب، خلاقانه و اعتیاد‌آور می‌کند، این است که تمامی این نقاشی‌ها را می‌توانید به سلیقه‌ی خودتان بکشید و هیچ طرح از پیش تعیین‌شده‌ای برای نقاشی روی دیوارهای دنسکا برای شما ترتیب داده نشده است. اینجا است که بازی، عنصر خلاقیت را مطرح می‌کند و به‌گیمر اجازه می‌دهد با ذوق و خلاقیتی که دارد، هرطور که دلش می‌خواهد دیوارهای شهر را نقاشی کند و به‌مبارزه با نیروهای تاریکی برود. نقاشی کشیدن در کانکریت جینی، مثل گرافیتی زدن در بازی Infamous Second Son، با استفاده از سنسورهای حرکتی دوال‌شاک‌ها انجام می‌شود و با دادن آزادی‌عمل بسیار بالا به‌گیمر، حس‌وحالی شدیدا عالی را به‌بازیکنان منتقل می‌کند.طرح‌هایی که می‌توانید روی دیوارهای شهر نقاشی بکنید بسیار زیاد و متنوع هستند که به‌چهار دسته‌ی طرح‌های مخصوص فصل بهار، تابستان، پاییز و زمستان تقسیم می‌شوند. کنار کشیدن نقاشی‌ها، می‌توانید موجوداتی به‌اسم جینی (Genie) را روی دیوارها نقاشی کنید و همراه آن‌ها، به‌ماجراجویی بپردازید. جینی‌ها از قدرت‌هایی مثل قدرت باد، قدرت برق و بیشتر مجهز هستند و در انجام معماهای مختلف به‌شما کمک می‌کنند؛ معماهایی که نه زیاد هستند و نه کم و طراحی بسیار و رضایت‌بخشی هم دارند. در طراحی جینی‌ها هم مثل نقاشی کشیدن روی دیوارها، هیچ طرح از پیش تعیین‌شده‌ای وجود ندارد و این خلاقیت شما است که به‌آفرینش تمامی نقاشی‌های مختلف و جینی‌ها می‌انجامد. اینکه بازی به‌شما اجازه می‌دهد تا مراحل مختلف و چالش‌های مختلفش را با قدرت خلاقیت خود پشت سر بگذارید و با خلق کردن آنچه که در ذهن‌تان است بازی را پیش ببرید، از جمله بهترین و رضایت‌بخش‌ترین قسمت‌های کانکریت جینی است و آن را به‌یک اثر اعتیاد‌آور و سرگرم‌کننده تبدیل می‌کند به‌طوری که روی هر دیواری که در بازی دیدید، دوست دارید نقاشی‌های مختلفی را بکشید! به‌اندازه‌ای مکانیک‌های نقاشی در کانکریت جینی موفق، سرگرم‌کننده و اعتیادآور عمل می‌کنند که حتی سازندگان بازی یک حالت مخصوص نقاشی کردن را در منوی بازی قرار داده‌اند که پس از پایان بازی، می‌توانید به‌آن مراجعه کنید و از نقاشی کشیدن لذت ببرید (یک تروفی هم برای این حرکت، برای گیمرها در نظر گرفته شده است!). کانکریت جینی واقعا ارزش تکرار بسیار بالایی دارد.

البته که نقاشی کشیدن تنها مکانیک موجود در گیم‌پلی بازی نیست چرا که دیگر کودکان حاضر در شهر، دائما درحال گشت زدن هستند و انتظار کشیدن برای شما هستند تا سر و کله‌ی‌تان پیدا شود و دخل‌تان را بیاورند! در این‌جور مواقع، باید از دست این کودکان فرار کنید و در این لحظات، باید از مکانیک‌های پلتفرمر بازی کمک بگیرید. پلتفرمینگ در کانکریت جینی، آنقدرها هم که فکرش را می‌کنید روان و سیال نیست چون انیمیشن‌هایی که برای بازی ساخته شده، کمی خشک هستند و حرکات دوربین هم با حرکات نسبتا خشک اَش به‌خوبی همراه نمی‌شود. کنار انیمیشن‌های به‌نسبت خشک کاراکتر اصلی و ایرادات کوچکی که دوربین بازی دارد، نا مشخص بودن پلتفرم‌هایی که باید از آن‌ها بالا بروید هم از مواردی است که بخش پلتفرمینگ بازی را تحت تاثیر خود قرار می‌دهد. البته نقش پلتفرمینگ در بازی آنقدر زیاد نیست که این موارد در آن به‌شکلی اساسی به‌چشم بیایند اما در کل باید گفت که مواردی مثل خشک بودن انیمیشن، بخش پلتفرمینگ بازی را تحت تاثیر منفی خود قرار می‌دهد البته که وجود این موارد در یک بازی نیمه‌مستقل ۳۰ دلاری، هرگز غافل‌گیرکننده و عجیب نیست!

بازی اما صرفا به‌نقاشی‌ کشیدن روی دیوارهای شهر، پلتفرمینگ در سطح شهر و فرار از دیگر کودکان دنسکا خلاصه نمی‌شود. بازی بعد از گذشت حدود ۷ ساعت، در پرده‌ی پایانی بخش داستانی، مکانیک‌های اکشن خود را تقدیم گیمرها می‌کند و گیمری که تا چند لحظه پیش مشغول نقاشی کشیدن روی دیوارهای دنسکا بود و همین مکانیک ساده و خلاقانه او را سرگرم کرده بود، حالا با سیستم‌های اکشن بازی آشنا می‌شود. بازی هرگز تا آخرین لحظه‌اش، از ارائه‌ی مکانیک‌های جدید و سرگرم‌کننده‌ی گیم‌پلی دست برنمی‌دارد و سیستم‌های اکشن‌ش هم از این قائده مستثنی نیستند. اکشن‌های کانکریت جینی آنقدرها هم که شاید فکرش را می‌کنید،‌ طولانی نیستند اما همین مراحل کم‌تعداد اکشن بازی، به‌شکلی مهیج، جذاب، سرگرم‌کننده و اتمسفریک پیش می‌رود.

برای اینکه بخش گیم‌پلی بازی را جمع‌بندی کنیم، باید گفت که کانکریت جینی در بخش گیم‌پلی، وظیفه‌ی خود که «سرگرم‌کننده بودن» است را به‌بهترین و جذاب‌ترین شکل ممکن انجام می‌دهد. بازی تا آخرین لحظه، محتوای جدید و سرگرم‌کننده برای ارائه به‌مخاطب دارد و هرگز در سرگرم کردن گیمر افت پیدا نمی‌کند. مکانیک‌های متنوع، معماهای جذاب و خلاقانه، اجازه دادن به‌گیمر برای بهره بردن از خلاقیت خود برای پیش‌روی در مراحل، قرار دادن آیتم‌های جمع‌کردنی متنوع در نقشه‌ی بازی به‌طوری که گیمر را به‌گشت‌وگذار در شهر وادار می‌کند، طراحی مکانیک‌های اکشن به‌شدت جذاب و سرگرم‌کننده و موارد بسیار دیگر، از جمله دلایلی هستند که طی حدودا ۹ ساعت تجربه‌ی بازی، هرگز از آن خسته نخواهید شد و بدون درنگ، به‌تجربه‌ی بازی خواهید پرداخت.

در بخش‌‌های ارائه‌ی جلوه‌های صوتی/دیداری هم مثل دیگر قسمت‌های بازی، عملکردی باکیفیت و سطح‌بالا را شاهد هستیم که اتفاقا از نقاط قوت بازی هم به‌شمار می‌روند. کانکریت جینی هم مثل بازی دیز گان (Days Gone) با موتور گرافیکی آنریل انجین ۴ (Unreal Engine 4) بهینه‌سازی شده و برخلاف دیزگان، خروجی کار بسیار عالی، باکیفیت و درجه‌یک از آب درآمده است! نورپردازی‌ها، رنگ‌آمیزی‌ها، طراحی کاراکترها و آرت‌استایل خاص بازی تصاویر به‌شدت زیبا و چشم‌نوازی را پدید می‌آورند که گیمر را به‌تحسین کردن وادار می‌کند؛ جلوه‌های دیداری بازی در قسمت‌های مبارزه و بخش‌های نقاشی کردن گیمر، در بهترین و دیدنی‌ترین حالت خود قرار می‌گیرند و همراه‌با جلوه‌های صوتی بسیار عالی، گیمر را در جهان کانکریت جینی غرق می‌کنند. البته همان‌طور که پیش‌تر هم ذکر شد، بازی خالی از ایراد نیست و خشک بودن انیمیشن‌‌ها و عدم حرکت سیال دوربین با کاراکتر در بخش‌های سریع مثل پلتفرمینگ یا مبارزات، از دیگر ایرادات بازی است؛ کم‌کیفیت بودن برخی از تکسچرهای محیط هم از دیگر ایرادات بازی هستند و زمانی‌که روی قسمتی از محیط، متمرکز می‌شوید یا هنگامی که یک آیتم روزنامه را پیدا می‌کنید، متوجه کیفیت نسبتا پایین تکسچرهای محیطی بازی خواهید شد. کانکریت جینی از نظر صوتی هم تجربه‌ای بسیار غنی و عالی است. افکت‌ها صوتی هنگام نقاشی کشیدن، موسیقی‌هایی که در لحظات مختلف بازی نواخته می‌شود و دوبله‌ی دیالوگ‌ها به‌بهترین نحو انجام گرفته‌اند و به‌راحتی نمره‌ی قبولی را دریافت می‌کنند. سم مارشال، آهنگ‌ساز بازی، نیز وظیفه‌ی خود را به‌بهترین نحو انجام داده و نواهای اتمسفریک و لذت‌بخش کانکریت جینی را با کیفیتی بسیار خوب و عالی، نواخته است.

در پایان باید گفت که کانکریت جینی برخلاف ظاهر کودکانه‌ای که دارد،‌ یک بازی ۳۰ دلاری شدیدا جذاب و سرگرم‌کننده است. استودیو Pixelopus در اولین تجربیات خود در هنر هشتم،‌ اثری باکیفیت و خوش‌ساخت را در دسترس گیمرها قرار می‌دهد که همراه روایت یک داستان نمادین از جنس تقابل نور و تاریکی، تجربه‌ای به‌شدت خاص و سرگرم‌کننده را تقدیم گیمرها می‌کند و با ارائه‌ی حساب‌شده و دقیق محتویات سرگرم‌کننده از ابتدا تا پایان کمپین ۹ ساعته‌اش، بازیکن را در سرگرم‌ترین و مجذوب‌ترین حالت خود نسبت به‌بازی نگه می‌دارد. اگر یک گیمر ۱۰ ساله یا حتی یک گیمر ۱۵۰ ساله هستید (!)، فارغ از سن و سال، در صورت داشتن یک پلی‌استیشن ۴، تجربه‌ی خاص، دوست‌داشتنی، سرگرم‌کننده و عالی کانکریت جینی را از دست ندهید!