بازی‌های ویدیویی حتی اگر هدف اصلی‌شان هم سرگرم کردن مخاطب نباشد، نمی‌توان پذیرفت که ایجاد یک سرگرمی، بخشی از فلسفه به وجود آمدنشان نبوده است. جدا از اینکه چقدر کمیت و کیفیت این سرگرمی مهم است، چگونگی سرگرم شدن هم اهمیت دارد. طبیعی است که تمام تلاش سازندگان این است تا تعامل بازیکن با محیط راحت‌تر و در عین حال جذاب‌تر از قبل بشود اما رابطه میان این دو مورد شاید چندان هم مستقیم نباشد. هر چقدر که مخاطب بخواهد بیشتر در جهان بازی غرق شود، طبیعی است که امکانات و اختیارات بیشتری را می‌طلبد و این خود مقدمه‌ای بر گستردگی و در عین حال پیچیدگی گیم‌پلی است. با این حال پیدا کردن بازی‌هایی که گیم‌پلی وسیع خود را به ساده‌ترین شکل ممکن ارائه می‌دهند، چندان هم سخت نیست. بازی‌هایی که به اندازه کافی المان‌های مختلف دارند که تعامل شما با جهان مربوط به اثر را پررنگ‌تر و جدی‌تر جلوه دهند اما در عین حال، کنترل این المان‌های مختلف هم به اندازه‌ای آسان می‌شود که شاید فکرش را هم نکنید. بازی اندروید Bardbarian هم دقیقا یکی از همین موارد است که وقتی وارد دنیایش می‌شوید، انتظار گیم‌پلی سخت و پیچیده‌ای از آن دارید اما خیلی زود متوجه می‌شوید که روابط میان المان‌های مختلف به قدری جالب و دقیق از کار درآمده است که شما عملا هیچ کار سختی به جز حرکت دادن کاراکتر اصلی بازی نخواهید داشت.

بازی موبایل Bardbarian را به سبب الهامات گوناگونی که از ژانرهای مختلف گرفته است، نمی‌توان به تنهایی منسوب به یک سبک خاص دانست اما شاید در بهترین حالت بتوان آن را ترکیبی از آرکید و نقش‌آفرینی تصور کرد که البته المان‌هایی هم از سبک استراتژیک را به خود اختصاص داده است. طراحی مراحل بازی بیش از هر چیزی شما را به یاد بازی موبایل Plants vs Zombies می‌اندازد که در داخل مراحل اصلی خود، مراحلی کوچک‌تر را گنجانده بود. در Bardbarian هم شما با چهار مرحله اصلی روبرو هستید که در هر کدام از این مراحل، با ۴ موج مختلف از دشمنان روبرو خواهید شد و موج پنجم نیز مبارزه با باس فایت اصلی آن مرحله است. هدف شما در کل بازی محافظت از شهر و الماس بزرگی است که در انتهای مسیر نصب شده است. در واقع دشمنان در سه راستا به سمت این الماس هجوم می‌آورند و وظیفه شما این است که قبل از رسیدن نیروهای مهاجم به انتهای مسیر، یکی یکی آن‌ها را از میان بردارید. به همین سبب، بازی از همان ابتدا کل مسیرها را در اختیار شما قرار می‌دهد اما شیوه‌ای که برای صدمه زدن به دشمنان در نظر می‌گیرد، در نوع خود بسیار جالب و خلاقانه است.

شخصیت اصلی بازی یک نوازنده موسیقی راک است که کنترلش را شما برعهده خواهید داشت و نکته اینجا است که این کاراکتر هیچ درگیری خاصی با دشمنان ندارد و تنها مسئولیتش، رهبری گروهی است که همراه با او حرکت می‌کنند. پیش از آغاز هر مرحله، بازی به شما اجازه می‌دهد تا از میان سربازهای مختلفی که در دسترس هستند، سه مورد از آن‌ها را انتخاب کنید و به سربازخانه خود بیفزایید. با شروع بازی، شما با توجه به امتیاز ویژه‌ای که تنها برای تولید سرباز یا استفاده از برخی قدرت‌های مخصوص در اختیارتان قرار داده شده است، می‌توانید تعداد محدودی جنگجو استخدام کنید و به جنگ دشمنان بروید. مبارزات بازی به این ترتیب است که نیروهای همراه شما به طور خودکار همواره پشت سر کاراکتر اصلی بازی حرکت می‌کنند و به نوعی شما با کنترل نوازنده حرفه‌ای بازی روی حرکت سربازان خود هم تسلط خواهید داشت. حالا با توجه به شعاعی که سربازان شما در مبارزات‌شان پوشش می‌دهند، با نزدیک شدن به دشمنان آن‌ها شروع به پرتاب تیر به سوی نیروهای مهاجم می‌کنند و کار اصلی شما هم وقتی آغاز می‌شود که باید به تیرهای دشمنان جاخالی دهید و از اصابت آن‌ها به سربازان و به ویژه خودتان جلوگیری کنید.

گیم‌پلی بازی شاید روی کاغذ چندان چالش برانگیز به نظر نرسد، اما شرایط مختلفی که در جریان بازی پیش می‌آید و شلیک‌های دشمنان از جهات مختلف، کار را به شدت سخت می‌کند. نکته جالب اینجا است که اگر سربازهای شما کشته شوند، دوباره امکان استخدام سربازهای جدید وجود خواهد داشت، اما اگر شخصیت اصلی بازی جانش را از دست بدهد یا اینکه الماس از بین برود، باید دوباره مرحله را از ابتدا آغاز کنید. تنوع بسیار بالای بازی در معرفی دشمنان جدید که به شیوه‌های مختلفی به شما آسیب می‌زنند، یکی از برجسته‌ترین ویژگی‌های مثبت آن است که روی سخت‌تر کردن بازی هم تاثیر مستقیمی دارد. برای مثال برخی از دشمنان هستند که از مسیر خطی خود خارج می‌شوند و همانند شما آزادانه در نقشه بازی می‌چرخند و به دنبال از بین بردن شما هستند یا دشمنان دیگری هم پیدا می‌شوند که به سبب سرعت حرکت بالایشان باید کشتن آن‌ها را در اولویت خود بگذارید. به همان اندازه که بازی روی تنوع دشمنانش تمرکز دارد، حواسش به آیتم‌ها و قابلیت‌های مختلفی که در اختیار بازیکن قرار می‌دهد هم هست. اول از همه، باید به تعداد قابل قبول سربازها اشاره کنیم که تفاوت‌های محسوسی با یکدیگر دارند و علاوه بر متغیر بودن فاکتورهایی چون سلامتی و میزان قدرت در ضربه زدن به دشمنان از سربازی به سرباز دیگر، شعاع پوششی آن‌ها نیز به سه دسته کوتاه، متوسط و بلند تقسیم می‌شود که انتخاب آن بستگی به نوع بازی شما دارد. اما راستش را بخواهید سربازهایی که برد شلیک آن‌ها کم است، عملا به درد بخور نیستند و چندان به کار نمی‌آیند. چرا که اساسا در بازی شما هرچقدر از فاصله بیشتری بتوانید به حریف ضربه بزنید، کارتان راحت‌تر خواهد بود و به همین دلیل نیروهایی که نمی‌توانند از راه دور دشمنان را هدف قرار دهند، چیزی به جز هدر رفتن امتیاز را نصیب‌تان نخواهند کرد که این خودش یکی از ایرادات بازی است و باعث می‌شود به جز چند مورد از نیروها، بقیه‌شان هرگز در لیست انتخابی شما قرار نگیرند. البته یکی از بخش‌های خوب بازی امکان ارتقا سربازها است که به کمک آن می‌توانید نیروهای خوب خود را با قدرت و سلامتی بیشتری به کار گیرید.

امکان ارتقا فقط به سربازها خلاصه نشده است و شما باید به فکر ارتقا شخصیت اصلی هم باشید که از قضا اهمیت زیادی هم دارد. در کنار این حتی نقشه بازی و الماسی که در پی محافظت از آن هستید هم قابل ارتقا است. برای مثال شما می‌توانید با ایجاد باتلاق‌هایی در نقشه از سرعت حرکت نیروهای مهاجم بکاهید یا اینکه با ایجاد سربازخانه‌هایی ویژه پس از پشت سر گذاشتن هر موجی از دشمنان یک سرباز هدیه بگیرید. تمامی این امکانات، در کنار برخی قدرت‌های مخصوصی که کاراکتر اصلی در اختیار دارد، امکان پشت سرگذاشتن مراحل بازی و فائق آمدن بر باس‌فایت‌ها را میسر می‌سازد. با این حال عبور از هر مرحله اصلی بازی به این راحتی‌ها هم نیست و باید به اندازه کافی مهارت‌های خود را ارتقا دهید و چندین بار در هر مرحله شکست بخورید تا سرانجام موفق شوید.

تمام چیزهایی که تا اینجا گفتیم، کم و بیش به حالت بازی داستانی مربوط می‌شد اما Bardbarian دو حالت بازی دیگر هم دارد که از نظر جذابیت و سرگرم‌کنندگی دست کمی از بخش داستانی ندارند. حالت Survival با قراردادن شما در نقشه‌ای متفاوت و بزرگ‌تر و همچنین افزودن لحظه به لحظه دشمنان حاضر در نقشه، حالتی رکوردزنی دارد که در آن باید تلاش کنید برای مدت بیشتری زنده بمانید. در سوی دیگر هم حالت بازی Escape را داریم که فضایی متفاوت‌تر ارائه می‌دهد و طی آن باید تا جایی که می‌توانید در یک مسیر مشخص و پر از موانع از دست دشمنان فرار کنید. نکته مثبت این حالت تجربه کاملا متفاوت و جنس جداگانه چالش‌هایش از بخش اصلی است که باعث می‌شود تمایل شما برای طی کردن آن بیشتر هم بشود.

در ابتدای کار در مورد داستان بازی گفتم که شخصیت اصلی بازی یک نوازنده موسیقی راک است و به همین دلیل هم موسیقی‌های بازی تبدیل به یکی از بزرگ‌ترین نقاط قوت آن شده است. به جرئت می‌توانم بگویم که در جذب کردن بازیکن به فضای بازی، موسیقی‌ها گوی سبقت را از کیفیت بصری و طراحی‌های گرافیکی ربوده‌اند. آهنگ‌های راک پس از عبور از هر مرحله و بسته به استفاده از المان‌های مختلف در جریان بازی، تغییر می‌کنند و به قدری خوب ساخته شده‌اند که انرژی و هیجان فوق‌العاده‌ای را به اثر می‌افزایند. البته در کنار این باید از طراحی بامزه و جالب تمام کاراکترهای بازی و محیط‌های متنوعی که در حالت‌های بازی گوناگون خلق شده است تمجید کرد. نبود هر گونه اشکالات فنی و اجرای روان بازی هم از دیگر مواردی است که باعث می‌شود برچسب «بی‌نقص بودن» از لحاظ سمعی و بصری کاملا برازنده بازی اندروید Bardbarian باشد.

در پایان باید استودیو Tree Fortress را به خاطر خلق چنین اثر فوق‌العاده‌ای که به این راحتی‌ها نمی‌توان از دستش خسته شد، تحسین کرد. بازی Bardbarian یکی از بهترین آثار عامه‌پسند برای تمام گیمرهای موبایل محسوب می‌شود که می‌تواند برای مدت زیادی روی گوشی هوشمند شما نصب باشد و جایش را حالا حالاها به اثر دیگری ندهد. بازی علاوه بر ارائه یک گیم‌پلی کاملا منطقی و ساده، گستردگی و عمق المان‌های مختلفش را هم حفظ می‌کند و با طراحی مراحل جذاب و البته شدیدا چالش برانگیزش، شما را بارها و بارها به‌سوی خودش می‌کشاند تا سرانجام مزه شیرین موفقیت را بچشید. بازی موبایل Bardbarian از جمله آن آثاری است که خلاقیت و ترکیب به‌جا از ویژگی‌های سبک‌های مختلف را می‌توان در آن مشاهده کرد و از تجربه‌اش لذت برد. این بازی یکی از معدود آثاری است که با کاهش کنترل شما روی گیم‌پلی نه‌تنها چیزی را از دست نمی‌دهد، بلکه روندی ساده، سریع و جذاب را هم به‌دست می‌آورد.